.
.
.
.
..
.
Να μιλήσω;
Έχασα;
Αυτός είναι ο αποχαιρετισμός;
Απέτυχα;
Να λυγίσω;
Είσαι φίλο;
Δεν είσαι εδώ;
Είμαι διαυγείς;
Είμαι πραγματική;
Θα με βοηθήσεις;
Να προχωρήσω; Σοφή Συμβουλή.
Στ'αλήθεια τώρα, υπάρχει πόνος;
Να έχω πίστη; Να πιστέψω;
Να πιστέψω στον εαυτό μου;
Να βγω απ'το σπίτι;
Να ξεφύγω;
Να μεταμφιεστώ;
Να φτάσω; Να φτάσω που;
Τι; Τι λείπει;
Δεν μπορείς να τα'χεις όλα;
Ποιος λέει "δεν μπορείς να τα'χεις όλα";
Να ακολουθήσω το καπνό; Σαν να ήταν δρόμος;
Είμαι μακριά;
Πόσο καιρό είμαι εγώ εδώ;
Μια ώρα, ένα μήνα, ένα χρόνο, έναν αιώνα;
Τι συνέβη;
Μια συνάντηση;
Κάνω τη σωστή ερώτηση;
Να υποκύψω;
Δεν είμαι μόνη;
Είμαι μια αλήθεια μέσα στο ίδιο μου το σπίτι;
Να σταθώ όρθια;
Να αντέχω;
Να φτάνω στο αύριο;
Μια βδομάδα από αύριο θα είναι υπέρ αρκετό.
Μια βδομάδα θα είναι υπέρ αρκετή,
μια βδομάδα την Άνοιξη σε κάνει άλλον άνθρωπο,
αρκεί να το θελήσεις. Στοίχημα; Βάζεις στοίχημα;
Όταν τραγουδάω είμαι εγώ;
Όταν χορεύω είμαι εγώ;
Να σταματήσω;
Πως σταματάω;
Πόσες ώρες ακόμα πρίν από την επόμενη σιωπή;
Να συνεχίσω;
Τι κάνω;
Εισπνέω; Εκπνέω; Λέω λέξεις;
Παλιές; Ξαμολημένες; Ξεστόμισε λέξεις, ξεφορτώσου τες.
Να διαγραφούν. Λέξεις σιωπές, λέξεις δάκρυα.
Δεν έχω πέσει στις σωστές, τις φονικές.
Δεν αναδύθηκαν ακόμα. Τα δάκρυα μου είναι οι λέξεις.
Τα μάτια μου, το στόμα μου.
...
.
.
.
.
.
.
(Απόσπασμα από τις Ερωτήσεις του Βλαδίμηρου Νικολούζου και της Ευρύκλειας Σωφρονιάδου- Από το έργο Amen της χοροθεατρικής ομάδας Χ-it)