.
.
.
.
.
.
.
.
.


















Τις ώρες που περπατούσα στις πλατείες της Μαδρίτης, η άσχημη μου πόλη όμορφα καιγόταν. Κι όσο εγώ ανακάλυπτα τον κόσμο που για χρόνια υπήρχε μόνο στο μυαλό μου, τα δεκαπεντάχρονα της Ελλάδας μας φοράγαν τα γυαλιά και αποδείκνυαν ότι θέλουν αυτό που αξίζουν.

Όλο αυτόν τον καιρό προσπαθούσα μέσα μου να καταλήξω κάπου. Να δώ καθαρά ότι αυτή η επόχη με άφηνε σιγά σιγά στο περιθώριο, νομίζοντας πως είναι η επιλογή η τρίτη θέση, η αδιαφορία και η απομάκρυνση από τα πάντα. Αυτό το ταξίδι ήταν εμπειρία ζωής για μένα. Να ξυπνήσω επιτέλους από αυτόν τον λήθαργο. Να πάρω κι εγώ μέρος. Στην ζωή. Στην ζωή μου.


Ξανά από την αρχή λοιπόν. Θέσεις και απόψεις, στάσεις και πράξεις. Για να μπορέσω κι εγώ να κάνω όνειρα και να μην μείνουν μόνο όνειρα. Η παραίτηση δεν είναι λύση. Κι αυτό έρχεται από το στόμα κάποιου που για πολύ καιρό το είχε κάνει τρόπο ζωής.


Χρόνια γεμάτα γαμώτο!!!!
.
.
.
.
.
.
.